Nasıl Kitap Yazılır ? İlham perisi ile Kitap Yazmak

Ya ben var ya bunu yazsam roman olur! Evet hemen hemen hepimize tanıdık gelen bir cümle. Roman olur olmasına da nasıl olur?

  Şimdiye kadar herhangi bir edebi çalışma içinde olanlarınız çoktan hakkımda kötü düşünmeye başladı bile. Bu nasıl bi başlık hocam, her yazarın stili kendine göre diye. Elbette ona bir lafım yok. Ben daha çok ilk defa kitap yazacak, elinde yada aklında bir sürü fikri olan ve bunları kağıda dökmeye çalışan arkadaşlarla şu köşede olacağım.

  Şimdi söyleyeceklerime inanmayabilirsiniz, ancak en iyi romanlar sokakta yürürken, bir yere boş boş bakarken, tuvaletteyken (biz Türküz bu şıkkı eklemem şarttı) otobüs, metro beklerken size sessizce yaklaşır. İşte o an dikkatinizi bozacak herhangi bir olay meydana gelmezse yavaşça aklınızdan içeri girmeye başlar. Size hikayenin başlangıcını fısıldamaya başlar. 

  Bu andan itibaren çevrenizle bir alakanız kalmaz ve aklınızdaki sesleri dinlersiniz. Sesler her saniye çoğalır, "sonra şu oldu, sonra bu oldu" tarzında aklınıza yumuşakça masaj yaparak sözcüklerini akıtır. Buna biz kalem severler ilham perisi de deriz. Ne kadar şanslısınız ki şuan kitabınızı size fısıldıyor ancak hemen heveslenmeyin. Bu anı değerlendirebilenlerin kitaplarını şuan tüm dünya olarak okumaktayız.

  Çoğumuzun aklına gelen o sesler, inanılmaz fikirler barındırsa da, gün içindeki telaşenin içinde, tıpkı bir otobüse binip giden kişiye arka camdan bakarcasına size bakıyor. Çoğumuz gün içinde bu ruh haline giremeyecek kadar yoğun oluyoruz. Ancak şunu asla unutmayın, iyi hikayeler, güçlü kurgular, hiçlikten gelir. 

 İçinde saf yaratıcılık bulunduran, her sayfasında sizden bir şeyler taşıyan, okuyanın asla bir kağıt parçasına baktığına inanmadığı eserler, kendinizle baş başa kaldığınız zamanlar da, başka bir dünyadan ışığa gelip görünür olurlar. Gün içinde işinize, eşinize, varsa çocuklarınıza ayırdığınız zamanı kendinize de ayırmak zorundasınız.

Kitap yazmak bir vardiya değildir. 

  Oturup yazabilmek için o ruh halinde olmak zorundasınız. Her gün aynı saatte yazı yazan bir adamla, bahsettiğim duygularla yazı yazan başka bir adamın kaleminden dökülenler arasındaki farkı bir düşünün. Elbette yazmaya çalıştığınız bir biyografiyse o zaman seçenekleriniz çok farklılaşır. Ancak içinde kurgu taşıyan her eser, yaratıcı olmak zorundadır ve söylediğim gibi saf yaratıcılık hiçlikten gelir ve çok uzun süre sizle kalamaz.

  İlham perisinin sevmediği şeyler arasında ilk gelen uygunsuz ortamdır. Bunların başında gürültü gelir. Cadde de yol çalışması var ve sizin elinizde de bir kalem. Olmadı. Yazında olsa o cam kapanıyor evin en uzak köşesine doğru yola çıkıyorsunuz. İlham perisi yazdıklarınızla o an kulağınızın duyduklarıyla da çok ilgilenir. Tarzınız olmayan müzikler kulağınızda yankılanırken sayfalara dökülen sözcükler arasında siz yer alamazsınız. 

  Yada hikayenizle alakası olmayan ruh hallerindeki müzikleri dinlemek, kaleminizin ıskalamasına yol açacaktır.Uykusuzsanız, aklınızda sevgilinizin son attığı mesaj varsa, telefonunuz her 5 dakikada bir titreşimde olsa bile çalıyorsa, yarın önemli bir toplantınız, sınavınız, bir görüşmeniz varsa yine kaleminiz ıskalayacaktır. Çünkü orada değilsinizdir ve ilham perisi çoktan onunla iletişime geçecek kişileri aramaya çıkmıştır bile.

  Kurgu yaratıcılık ister demiştim. Yaratıcılık ise çok pahalı hemen herkeste bulamayacağımız bir özelliktir. Pahalı yerine nazlı demek daha doğru olacak sanırım. Bahsettiğim şartları şuan ki dünyada kaç yazar adayı arkadaşımız sağlayabilir acaba?

  Okulda yemekhanede oturuyorsunuz bir anda ortamdan uzaklaşmaya başlayan gözleriniz ilham perinizin geldiğini hatırlattı. Size ilham perinizle buluşmak için eve gidin diyemem. Aklınızı da alacaksanız elbette gidin ve yazmaya başlayın. Elbette her yazar dünyadan izole olarak yazılarını yazmaz. Kimisi kalabalık sever. Kimisi yolculukları sırasında yazar. Bu tamamen kişiden kişiye değişen bir stildir. Sizde karakterinizle alakalı olan yazma stilini bulduğunuz gün, söylediklerimi daha net anlamaya başlayacaksınız.

  Bu konuştuklarımız işin soyut kısmıydı. Gelelim somut kısımlara. Bir sanat eseri meydana getirmekle, bilimsel bir deneyi yürütmek arasında hiçbir fark yoktur desem aklınızda ne canlanırdı ?

  Çok fazla aklınızı karıştırmayın. Bu cümleden ortaya çıkan tek bir sonuç olacak. Emek. Hikayeniz, karakterleriniz sizinle birlikte yaşamalı. Aklınıza gelen her ayrıntıyı not etmelisiniz. 2 adet dosya klasörü alın. Notlarınızı başlıklar halinde klasörlerinize koyun. Örnek olarak araştırma yazılarınız için ayrı bir dosya, karakter detaylarınız, replikler, dialoglar, kısa sahne notları için ayrı bir dosya yapın. Not defteri taşıyın. Gün içindeki ufak fikir kırıntılarını atlamayın.

Tüme varım, tümden gelim.

  En sevdiğim yazım şekli tüme varımdır. Oturur kitabınızın giriş bölümünü yazarsınız ve hikaye akıp gider. Sahneler arası geçişleriniz, hikayenin gidişatı daha orantılıdır. Tümden gelim ise daha çok profesyonellerin kullandığı bir stildir. Güzelce oturulur ve o an akıldaki bölüm yazılır bitirilir. Sonra ki gün başka bir bölüm. Daha sonra tüm yazılan bölümler uygun bir kronolojiye göre sıralanır. Önce yazılan bölümler bir sonraki bölüm için bir referans oluştururlar.

Günde kaç sayfa yazabilirsiniz?

  Yine kişiden kişiye değişen başka bir konu. Bir referans noktasına ihtiyacınız varsa, ben romanımı yazarken en verimli olduğum gün 14 sayfa yazabiliyordum diyebilirim. Bir dünde 4 sayfa,7 sayfa yazdığımda oldu. Tam 3 ay hiç yazmadığım daha doğrusu yazamadığım da oldu. Tabi o üç ayda kendimi baya bi paraladım ama olmadı. Tek cümle bile çıkmadı. Bu süre daha da uzun olabilirdi. Aynı karanlık dönem size de olursa hiç korkmayın. Bir gün aniden yazmaya başlayacaksınız. Benim size önerim, o gün kitabınızda yer almasını istediğiniz bölümü bitirene, sıkılana kadar yazın. Sıkılmak dedim evet. En ilkel ve en doğru cevabı vermiş oldum sanırım.

Oturur yazarım.

  Hayır yazamazsınız. İçinde en çok fantastik öge bulunduran kurgular bile bir araştırmaya dayalı olmak zorundadır. Elbette hayal gücünüzün sınırları hiçbir fizik kuralı yada dünya üzerindeki yasalarla sınırlı değil. Ancak normal olanı bilmeli, yaratacağınız dünya, en azından bizimkisine yakın tanımlar içermelidir. Ben romanımı yazdığım dönem internetimin olmadığı bir ortamdaydım. Bir bölümü yazabilmem için tıbbi bazı terimleri öğrenmem gerekti ve ne yaptım biliyor musunuz? Çok utanıyorum ama söyleyeceğim. Kütüphaneye gittim... 

  Tanıdığım cerrahlarla görüştüm ve bir kucak dolusu not aldım. Özetle ilham perisine bütün işi yükleyemezsiniz. Sizde masaya bir şeyler koymalısınız. Nasıl kitap yazılır? adlı, cevabı uçsuz bucaksız kırların ötesine dayanan yazımın sonuna geldim. Aklınıza takılan sorular olursa lütfen sormaktan çekinmeyin.

Not: 

Yazımı okuduktan sonra bir referans noktasına, bir örneğe ihtiyacınız olursa, kendi romanımı bu blog altında yayımladım. Buradan hikayeye göz atabilirsiniz. 

İlham perisi sizinle olsun. 

Sertan Comertel